Familiebedrijf: Klein maar fijn

Hij begon ooit alleen zijn onderneming, maar had het plan om zijn kinderen daar later in te betrekken. En dat gebeurde ook. Rene Segers heeft inmiddels 21 jaar zijn eigen bedrijf waarin hij verzorgingstehuizen in onderhoud heeft. Zijn dochter stapte op haar 19e in het bedrijf en zijn zoon voegt zich later dit jaar toe aan het bedrijf. ,,Het is mooi om zoiets met je kinderen voort te zetten”, vertelt hij.

Na een onstuimige carrière in het nachtleven, maakte Rene de keus om daar afstand van te doen. De vechtpartijen werden heftiger en ook kwam het drugsgebruik steeds meer in beeld. Daar wilde hij niets mee te maken hebben. En dus besloot hij een eigen bedrijf op te starten.

Was het altijd je plan om je kinderen erin te betrekken?

Natuurlijk is dat altijd iets waar je over nadenkt. Maar je weet nooit wat waar hun interesses liggen en of ze het überhaupt willen. Dat is afwachten. Nu heb ik het geluk dat mijn dochter de boekhouding wil doen en mijn zoon echt mee op pad gaat vanaf volgend jaar.

Werk je ook nog met andere mensen?

Ja, ik werk met ZZP’ers. Die huur ik in. Dat is natuurlijk heel anders dan je kinderen erin betrekken, maar die keuze is wel bewust gemaakt. Om de tijd te overbruggen bijvoorbeeld.

Waar voer je de administratieve taken uit?

Dat doe ik thuis. Ik heb geen kantoor omdat ik teveel op pad ben daarvoor. Daarnaast heb ik ook een boekhouder in dienst die echt de grote zaken regelt. Facturen uitwerken en de maandelijkse boekhouding doe ik gewoon in een speciale ruimte in ons huis.

Kun je definiëren wat voor jou een familiebedrijf is?

Ik ken genoeg mensen in mijn omgeving die vinden dat familiebedrijven echt in de families moeten blijven. Dat kan ik ergens wel snappen, maar soms is het nageslacht daar niet geïnteresseerd in of loopt het allemaal anders. Dus ik denk dat je tegenwoordig ook wel kunt zeggen dat het gebaseerd is op de band die je met je collega’s hebt en in hoeverre je ze ook buiten werk om ziet.

Zie jij jezelf dan als een familiebedrijf?

Nee, dat (nog) niet helemaal. Mede omdat ik met verschillende ZZP’ers werk. Het is dus heel afwisselend. Ik heb nu wel een vaste werknemer, daar kan ik het goed mee vinden. Maar ik geniet toch het meest van de momenten dat ik met mijn dochter de boekhouding doe of met mijn zoon een kamer onder handen neem. Het is leuk om te zien hoe ze met je meedenken en hoe ze ook groeien.

We zien wel eens dat het flink mis gaat binnen familiebedrijven, bijvoorbeeld over financiën. Heb je daar geen zorgen over?

Nee, hoor. Ze weten hoe ik daar over denk. Er worden goede afspraken gemaakt en ze hebben beide recht op dezelfde dingen. Nu is het zo dat mijn dochter voor een heel andere tak studeert, dus de kans bestaat dat ze parttime bij mij komt werken. Dan is het natuurlijk logisch dat als de ander meer uren bij maakt, ook meer salaris krijgt.

Wil je het bedrijf ook echt overdragen aan hen?

Zeker. Mijn dochter is nu al vennoot, dus in zekere zin is dat al aan de orde. Maar voor mij is het echt geslaagd als mijn zoon er ook nog inkomt. Dan hevel ik het langzaam aan ze over.

Ook geen zorgen over een nieuwe aanpak binnen het bedrijf?

Dat gaat dan wel in overleg met mij. Ik vertrouw ze en weet dat ze ook het vermogen hebben om realistisch na te denken en te relativeren. Het neemt jaren in beslag om je bedrijf op te bouwen en succesvol te worden, dus ik zal altijd met ze over hun schouders meekijken tot ze het zelfstandig kunnen voortzetten en ik van mijn vrije tijd kan gaan genieten.