Het leed dat tentamenvrees heet

In ons vorige blog nam Fadak jullie mee naar onze laatste loodjes. Die wogen wel degelijk erg zwaar… En helaas was het na het inleveren van al onze deadlines nog geen rozengeur en maneschijn. Want alle kennis die we door middel van de opdrachten hadden opgedaan, zou getoetst worden door middel van een tentamen. En niet zomaar een tentamen, nee een open boek tentamen…

Normaal gesproken is het voorbereiden van een tentamen een kwestie van stampen, stampen en nog eens stampen. Maar dit keer ruilden we onze liters koffie, talloze blikjes energydrink en nachtjes doorhalen in voor pittige brainstormsessies. Het enige wat vaststond, is dat de vragen die we op het tentamen zouden krijgen te maken hadden met Tony’s Chocolonely. Natuurlijk wisten we wel dat er meer achter die overheerlijke chocoladerepen zat, maar die kleinschalige kennis was helaas niet voldoende. Onder het mom ‘familiegevoel’, stelde Fadak haar huis open. Op dinsdag toverden we haar woonkamer om tot heuse studeer-walhalla. Samen met onze collega Renee van Bold PR, stelden we elke mogelijke tentamenvraag op, pluisden we elk detail met betrekking tot Tony’s uit en pasten we al onze opgedane kennis toe. Het resultaat? Een gekapt oerwoud aan printblaadjes! Die we op woensdag nog even goed door konden nemen en vooral op volgorde konden leggen.

Hoewel we ons tot in de puntjes voorbereid hadden, gierden de zenuwen donderdagochtend door ons lijf. Vol spanning liepen we het klaslokaal binnen. Na het startsein van mevrouw Stolk begon iedereen hevig te pennen. De twee en half uur die we voor het tentamen kregen werden gevuld door flink gezucht, wanhopig geblader door boeken en samenvattingen en hersenen die je kon horen kraken. Het was intens, vooral voor onze handjes. Die waren namelijk gewend geraakt aan het toetsenbord van onze laptops. Het was alweer even geleden dat we moesten schrijven, laat staan zo veel! Je eigen visie onderbouwen aan de hand van theorie, daar heb je gewoon een heel kantje papier voor nodig! Maar goed, we mochten niet klagen, want er was weer een hoofdstuk afgesloten. Extra redenen om dit te vieren! Fadak en ik pakten de trein naar Utrecht, om onze gedachten even op iets anders te leggen dan school. Maar waar we ook kwamen, we werden continue herinnerd aan ons tentamen. Waar we ook kwamen, Tony’s Chocolonely was daar. In elke supermarkt, op elk treinstation en zelfs in het ziekenhuis (no panic, we haalden alleen medicatie op): het was alsof het chocolademerk ons achtervolgde. Hoewel het voorheen erg moeilijk was om een reep Tony’s te weerstaan, konden we de kleurrijke verpakkingen nu niet meer aanzien. Goed voor de lijn, zou je denken. Maar niets minder was waar… Na alle verplichtingen te hebben voldaan, was onze maag toe aan een stevige maaltijd. We liepen een knus, sfeervol tentje binnen, genaamd Claar. Hier hebben we heerlijk koffie gedronken en uitgebreid geluncht. Maar het was vooral even een oase van rust. Alle stress viel van onze schouders af. Het was jammer dat we niet met het hele team van Catch PR waren, maar we wisten zeker: hier komen we nog eens terug!

Die oase van rust namen we mee het weekend in. De dagen na ons tentamen stonden in het teken van bijkomen. Maar natuurlijk ook opladen, voor een nieuwe periode. Ineens schoot mij te binnen dat dit niet alleen de laatste periode van de minor PR zal zijn… Maar ook de allerlaatste onderwijsperiode binnen onze opleiding. Genoeg redenen om alles uit ons te halen, wat erin zit. Zowel om extra ons best te doen, als intens te genieten van onze laatste weken als ‘klas’ en hecht team. De tijd vliegt namelijk al veel te snel voorbij!donderwijsperiode binnen onze opleiding. Genoeg redenen om alles uit ons te halen, wat erin zit. Zowel om extra ons best te doen, als intens te genieten van onze laatste weken als ‘klas’ en hecht team. De tijd vliegt namelijk al veel te snel voorbij!